جلوگیری از ورود شلاکه ها به داخل قالب:
 شلاکه ها اکسیدها و به طور کلی سرباره ها اجسام سبکی هستند که اکثرا در بالاترین سطح فلز مذاب شناورند.هنگام بارریزی ریخته گر سعی بر آن دارد که حتی المقدور تمامی این سرباره ها را از فلز مذاب جدا سازد،اما معذالک قسمتی از آن وارد قطعه شده و باعث خرابی می شود برای آن که سرباره ها داخل قالب نشوند روش های زیر به کار می رود.
 قرار دادن مانع در حوضچه راهگاه 
 ایجاد کانال های اصلی مناسب
 قرار دادن صافی در سیستم های راهگاهی
با قرار دادن مانع در سیستم های راهگاهی تا حدود زیادی از ورود ناخالصی ها به داخل قالب جلوگیری می شود. انواع موانعی که تا کنون مورد بهره برداری قرار گرفته اند به شرح زیر است:
مانع چدنی یا فولادی: به شکل مخروطی با مقطع کروی ساخته می شوند طرز استفاده بدین قرار است که پس از قرار دادن مانع روی سوراخ راهگاه و پر کردن حوضچه یا فلز مذاب مانع را به آرامی به طرف بالا می کشند تا راه ورود مذاب خالص به داخل قالب باز شود.
مانع ماهیچه ای: به شکل استوانه ای با مقطع کروی ساخته می شوند استفاده بدین قرار است که پس از قرار دادن مانع روی سوراخ راهگاه و پر کردن حوضچه یا فلز مذاب مانع در اثر نیروی ارشمیدس به سمت بالا سعود می کند و در فلز مذاب شناور می شود و بدین صورت راه ورود مذاب به داخل قالب باز می شود. 
مانع فلزی : لوله راهگاه را از جنس سرامیک می سازند و در داخل قالب قرار می دهند در داخل سرامیک یک ورقه فلزی ( پولک ) قرار داده می شود.
پس از پر کردن حوضچه با فلز مذاب درجه حرارت زیاد آن باعث ذوب تدریجی پولک می شود وراه برای ورورد مذاب خالص به درون قالب بازمی گردد.
مانع دستی : این مانع هنگام بار ریزس توسط ریخته گری به وسیله دست در داخل حوضچه نگاه داشته می شود و بدین صورت از ورود ناخالصی ها به داخل قالب تا حدودی جلوگیری به عمل می آیذد.
برای جلوگیری از ورود ناخالصی ها به درون قالب از وسایل دیگری نظیر صافی های مشبک و فیلتر های توری شکل نیز استفاده می شود، محل قرار گیری آنها بین کانال اصلی وفرعی و یا پای لوله راهگاه می باشد.
سیستم راهگاهی با شلاله گیر مخصوص : در این روش مسیر طولانی تر برای حرکت و چرخش مواد مذاب پیش بینی شده است. گردش فلز مذاب که یک حرکت تانژنتیالی نامیده می شود باعث کاسته شدن سرعت مذاب می شود، در این فاصله زمانی ناخالص هایی که همراه با فلز مذاب وارد سیستم راهگاهی شده اند به طرف بالا سعود می کنند و بدین صورت خودرا از فلز مذاب جدا می سازند.
شلاله گیری دایره ای : این روش برای اولین بار توسط شخصی به نام هلس مولر طراحی گردیده است. ساختمان آن تشکیل شده است از شلاله گیر استوانه ای که به شکل خاصی کانال های فرعی را به کانال اصلی مرتبط می کند، در این روش پس از آنکخ فلز مذاب کانال اصلی را طی کرد توسط کانال خروجی وارد شلاله گیر می شود و در آنجا پس از یکگردش دایره ای شکل مسیر کانال فرعی و تغذیه گرم را طی می کند و آنگاه به آرامی وارد قالب می شود، برای هدایت بهتر فلز مذاب به داخل قالب قطر دایره شلاله گیر را حداقل سه برابر عرض کانال  اصلی در نظر می گیرند همچنین برای اینکه شلاله گیر فضای بیشتری برای جمع آوری ناخالصی ها داشته باشد ارتفاع آنرا بیشتر از ارتفاع کانال اصلی محاسبه می کنند، بعضی ازکارخانه ها و واحدهای صنعتی این ارتفاع را تا دو برابر ارتفاع کانال اصلی پیش بینی می کنند. از معایب سیستم فوق مصرف زیاد فلز مذاب و گرانی قطعه ریختگی و از محاسن ان مرغوبیت در تولید را می توان نام برد.
سیستم راهگاهی اجاقی ( گردابی ): تشکیل شده از یک لوله راهگاه زانویی شکل و یک اجاق ویک کانال فرعی، در بالای اجاق یک لوله تغذیه سیستم را به بالا ترین نقطه قالب ارتباط می دهد، این سیستم از یک طرف شبیه به بخاری نفتی و از طرف دیگر شبیه به بخاری هیزمی است، مسیر حرکت مذاب در این روش نیز دایره ای شکل یا تانژنتیال است و فلز مذاب پس از آنکه وارد اجاق گردید  در اثر حرکت دورانی سرعت مناسب را به دست 
می آورد شلاله ها فرصت پیدا می کنند تا رد بالا ترین سطح اجاق ولوله تغذیه قرار قرار بگیرند و بدین صورت مذاب خالص توسط کانال فرعی که دارای دهانه مخروطی شکل است به داخل قالب هدایت می شود، این سیستم را اغلب با لوله های سرامیکی می سازند.
از سیستم راهگاهی فوق اغلب برای ریخته گری قطعات بزرگ که به روش زمینی قالب گیری می شوند استفاده می شود.